Joris Teepe & Don Braden - Chemistry

CD-RECENSIE

Joris Teepe & Don Braden - Chemistry
bezetting: Don Braden tenorsaxofoon en dwarsfluit, Joris Teepe contrabas, Jeff ‘Tain’ Watts drums (tracks 1,2,3,6) en Louis Hayes drums (tracks 4,7,8)
opgenomen: 2021
uitgebracht: januari 2022
label: Creative Perspective Music
aantal stukken: 8
tijdsduur: 48’31
website: joristeepe.com- donbraden.com
door: Cyriel Pluimakers

Contrabassist Joris Teepe vestigde zich al vroeg in zijn carrière in New York, het Mekka van de jazz. Meer dan andere generatiegenoten nam hij echt een sprong in het diepe en bouwde hij een schat aan ervaring op door zijn krachten te meteen met de grootste musici van deze aardbol. Zo troffen we hem jarenlang aan in de band van de grote Rashid Ali (1933-2009) en bouwde hij succesvolle samenwerkingen op met Tim Armacost, Dan Faulk, Alex Sipiagin en Eric Alexander. Met tenorsaxofonist en fluitist Don Braden maakte hij, vanaf het begin van zijn Amerikaanse carrière, vele albums en tournees.

Oerkracht
Braden is een stevige blazer, die niet alleen uitblinkt op zijn instrumenten maar ook een voortreffelijk arrangeur is. Hij heeft een stevig geluid en de jazztraditie kent voor hem weinig geheimen. Op de nieuwe productie ‘Chemistry’ horen we hem in een lekker basale triosetting, waarbij afwisselend Jeff ‘Tain’ Watts en Louis Hayes achter het drumstel plaatsnemen. Het album opent met het van pianist Kenny Kirkland afkomstige ‘Steepian Faith’, een thema dat refereert aan de klassieke hardbop. Een stevige binnenkomst die de deur wijd openzet voor een aparte bewerking van ‘One Finger Snap’ van Herbie Hancock. Het overbekende thema krijgt een aanzienlijke gedaanteverwisseling, aangevuurd door het stormachtige slagwerk van Watts. Een drummer die als geen ander het evangelie van Elvin Jones (1927-2004) tussen zijn oren heeft: een polyritmische oerkracht die op diverse niveaus de improvisaties voortstuwt.

Hart
Teepe laat zijn contrabas zingen in de weldadige ballad ‘Steps’, een nummer geschreven door Braden. Dat ook Horace Silver’s hit ‘Song for my Father’ op het album staat, onderstreept eens te meer de eerbied die de musici tentoonspreiden voor de kracht van de echte jazz. Een houding die hun siert en een getuigenis vormt tegen actuele ontwikkelingen die het unieke karakter van dit genre alleen maar willen verdunnen. Het is dan ook geen wonder dat dit magnifieke album afsluit met nieuwe interpretaties van statements als het van Ernie Wilkins afkomstige ‘Dizzy’s Business’ en het door Sam Jones gecomponeerde ‘Unit 7’. Dit keer met de legendarische Louis Hayes achter het drumstel en Teepe in het slotnummer op walking bass. Een album om van te houden en aan je hart te drukken!